چه کسی شایسته عنوان طاغوت است؟ آنکه در برابر اجانب طغیان کرد یا آنانکه ایرانیان را به خاک سیاه نشاندند؟

از سال 57 به بعد لفظ طاغوت را بسیار شنیده ایم و به ما چنین گفتند که این لغت که به معنای طغیان کننده و خود رای است درخور شاه ایران بود چون طغیان کرده بود و دیگران را به هیچ می انگاشت. اکنون پس از بیش از 30 سال که از اتفاق نامیمون روی کار آمدن حکومت اسلامی در این سرزمین می گذرد و هر روز ابر های نادانی و فریب خوردگی ایرانیان بیش از پیش کنار می روند با نگاهی به کارنامه خاندان پهلوی به روشنی می شود دریافت که آنچه باعث اتفاق نظر دولتهای خارجی برای پایان بخشیدن به حکومت این خاندان بر ایران بود چیزی نبود جز گردن فرازی های محمدرضا شاه پهلوی در برابر هر دو بلوک شرق و غرب و اصالتی که او به ایران و ایرانی می داد. الزام دولت به خرید سهام شرکت های بزرگ و سودده اروپائی از قبیل بنز و یورودیف و سرمایه گذاری در بخش فولاد آلمان، اعطای وام چند صد میلیون دلاری با بهره به کشور فرانسه، مشارکت در تاسیس و رهبری اوپک که منجر به افزایش قیمت نفت از حدود 5 دلار به نزدیک به 20 دلار ظرف مدتی کوتاه گردید، برگزاری مراسم خیره کننده جشن 2500 ساله که از حیث یکجا گرد آوردن روسای ممالک مختلف جهان تاکنون نظیری در دنیا ندارد، تقویت تسلیحاتی و پرسنلی قوای مسلح ایران که سایه آن بر کل خاورمیانه سنگینی می کرد، فرمانبرداری روسای ممالک همسایه و منطقه از دولت ایران و نفوذ سیستم اطلاعاتی امنیتی ایران در آن کشورها، برقراری رو به توسعه رفاه و امنیت و بهداشت و آموزش رایگان در سراسر ایران، مهار قطعی تورم، تحقیر بریتانیا در ملی شدن صنعت نفت با نقش آفرینی زنده یاد محمد مصدق، مدرنیزه کردن صنایع و کشاورزی ایران که مثالهای آن ذوب آهن کرمان و مس سرچشمه و تراکتور سازی و کارخانه ایران ناسیونال و ارج و آزمایش و پارس و کشت و صنعت دشت مغان و دهها منطقه صنعتی و کشاورزی دیگر در سراسر ایران هستند و .... . به همه اینها علاوه کنید که در این سی سالی که حکومت در دست فرومایه ترین دشمنان این خاندان بوده است نتوانسته اند حتی یک سند از سوء استفاده شخصی شاه فقید ایران یا شهبانو فرح ارائه کنند بلکه در این مدت پاکی و بلند نظری و میهن پرستی این دو تن هر روز بیش از پیش بر اهل درد و آنانکه با صداقت شاهد گذر حوادث در ایام قبل و بعد از سال 57 بوده اند آشکار شده است. خدمتی که شهبانو فرح به فرهنگ و هنر و زنان این کشور کرده اند به مانند خورشیدی در میان شب تاریک می درخشد. باشد که حوادث آینده در سایه بیداری و آگاهی ما ایرانیان مرهمی باشد بر زخمهای سی ساله.