درسی که مخالفان شعار :نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" به ما می آموزند!

می بینید چه موضع واحدی گرفتند این آخوندها و وابستگان رژیم در مقابل این شعار؟ شعاری که به هیچ عنوان تشکیلاتی هم نیست و توسط هیچ یک از جریان های فعال در حوادث پس از انتخابات ساخته نشده بلکه از بطن مردم بوجود اومده. از آقای کدیور آخوند (بظاهر) ناراضی و مخالف و فراری گرفته تا قرائتی شومن و جوکر از این شعار ساده و بی آلایش به وحشت افتادن و تا جائی که من در طی روزهای اخیر در جامعه مجازی یا جامعه حقیقی مشاهده کردم میشه این شعار رو مثل یک دستگاه تست برای تشخیص وابستگی و اعتقاد افراد به حفظ رژیم اسلامی بکار گرفت! چرا؟ چون این شعار تنها شعاریه که از تقلب انتخاباتی و بحث موسوی-احمدی نژاد و یا فراتر از اون برکناری رهبر و یا باز هم فراتر از اون ایجاد جمهوری ایرانی پا فراتر گذاشته و صحبت از جایگزین کردن "عشق به ایران" بجای پرکردن شکم مفتخورهای فلسطینی و لبنانی و سایر دهکوره های اسلامی افراطی میکنه. رژیم کنونی در طی 30 سال گذشته بخوبی ثابت کرده که قادره در هر شرایط خودش رو تطبیق بده و با تغییر شکل دادن های مصلحتی در هر وضعیتی به حیاتش ادامه بده. این رژیم یا بهتر بگیم این مافیا برای هر شرایطی افرادی رو در خزانه اش داره که به تناسب اوضاع اونها رو به عرصه سیاست و اداره کشور میاره و تحت پوشش تغییر و اصلاح ظاهری از جمع شدن سفره ای که 30 ساله بر سر اون مشغول چپاول همه جانبه "ایران" هستند جلوگیری میکنه. 30 ساله که این رژیم با کشتن "عشق به ایران" در ذهن و روح مردم و جایگزین کردن احساسات جعلی و واهی نسبت به امت اسلامی تلاش کرده تا اجازه نده "عشق به ایران" سدی بر سر راه تارج سرمایه های ایران و ایرانیان بشه. 30 ساله که از یاد ما بردن که هر قدر هم از حیث جغرافیائی و نژادی و فرهنگی با هم فرق یا اختلاف داشته باشیم ولی "ایرانی" بودن نقطه مشترک و موضع اتحاد بسیار محکمیه که جمعیت پراکنده این کشور به یغما رفته رو تبدیل به یک وجود یکپارچه می کنه! مطمئن باشید این رژیم حتی در صورت ابطال انتخابات و جایگزین شدن آقای موسوی یا هرکس دیگه بجای احمدی نژاد و یا حتی در صورت عزل رهبر فعلی و یا حتی در صورت برقراری "جمهوری ایرانی" باز هم به شکلی به حیات خودش در لایه های حکومتی ادامه خواهد داد چرا که این رژیم راه بهره بردن از نقاط ضعف سیستم های دمکراتیک رو بخوبی بلده و تاکنون هم دنیای دمکراتیک رو همواره با بهره گیری از اصول دمکراسی به چالش کشیده و برای خودش فرصت خریده (نمونه هاش در بحث های حقوق بشری و هسته ای و حمایت از تروریسم فراونه که فرصت دیگه ای رو برای بررسی می طلبه). تنها چیزی که این رژیم هیچوقت نتونسته تحملش کنه و ابزاری برای مقابله با اون نداره اتحاد مردم تحت شعار "فقط ایران" و "قیام برای نجات ایران" هست. چشم اسفندیار و پاشنه آشیل رژیم "نفی بیگانه پرستی" و ترویج "عشق به ایران" هست! شعار "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" درس های زیادی به ما می آموزد، آن را ادامه دهیم و حرکات آینده خود را بر اساس آن تنظیم کنیم!